Boem Boem Boem

Boem Boem Boem

Het es weij zu veit. Iest nog de Goej Weik.
Mè Possemondag es de wekker ni gezetch.
De Lembeikenier es vreug in de wier.
Wa spek mè aare, de revelle stoe geriet.

Ja, ja, ja. Want boem, boem, boem,
zuu sloet ons et te kier.
Het es weij Posse, nie da verstoet Halle ni.
Boem, boem, boem, op Posse zen we fier.
Ni te verwoure, eeder joer, kie op kie.

Waa da ge uk zeit. Te voot of te pjeit.
Posse es ons lieve, tot ons duut, dat es eu feit.
Da d’es ni normoel, neemant trekt er ne smool.
As we weij in ’t deurp zen, zen we meuj moe… voldoen.

Ja, ja ja. Want boem, boem, boem, …

Moe dein es’t gedoen, we loete een troen.
Het es destagnacht, den oen iet al gekroetj.
Geift ons nog iene, het was goot, tot noste joer.

Ja, ja, ja. Boem, boem, boem, …
Ja, mier en mier!