Felix, de Commandant
Feilix, de commandant
Hangt duij langs iene kant
Want noe seivetig joer
Weigt dei madolle zwoer
Feilix verskout nen boeltch
Ei ie g’eut goo genoeg gevoeltch
Seiv’tig joer dad ‘es briljant
Voe Feilix, onze commandant
Noe zuveil joere dinscht was het bekanst gil’ gewuun gewei-eire
Dat eum doe stont on den antrei van ‘t statuis te wachte op ’t collè-ège
Mo dein pakte den burgemister eum doe vast ba zeu’ skabberna-akske
Voe seiftig joer geift ’t Stad van Halle eu skuun briljant pla-akske
Nen and’re commandant, was sjaloos en eij wou oek zoe eu skuu pla-akske
Feilix, de commandant bezoug eum skief, en zaa, bloes ga mor op a za-àkske
Ge drooi nog ni lang meij, in ’t defeleij, voe deis plak te kunne krei-eige
Doeba, zei content, want da gruut spel begintch serjuis te wei-eige.