Ode oen Sintche Fruun
Lembeik es het deurp van ons lieve,
woe da we zen geboure en getouge.
Lembeik es het deurp van ons lieve.
Sintche Fruun es de man van ons et, iet ons gered.
Posse en Sintche Fruun zen voe Lembeik
ien gehiel, da we preize en veriere.
Posse en Sintche Fruun zen voe Lembeik
nen uugtdag van ons zeel en ons et, tot ons steurfbed.
Veeva Posse, Lembeik, Sintche Fruun gaa spant de kruun.
Da giel jong, rijk, vu niks, werkte op ’t land.
Veeva posse, Lembeik, Sintche Fruun gaa spant de kruun.
Da jong, rijk, vu niks op Perregat kwam.
Veeva Posse, Lembeik, Sintche Fruun!
Veeva Posse, Lembeik, Sintche Fruun!
Lembeik we zing a zu geire.
Sintche Fruun es de man van ons et, iet ons gered.
Veeva Posse, Lembeik, veeva Sintche Fruun!
Tot de duud, Sintche Fruun, Sintche Fruun!